باغ دلگشا

این آبشار كه از بالای كوه سرازیر است، سمت چپ خیابانی است كه از آرامگاه سعدی به سمت پایین می آیید و می خواهید در سمت راست خیابان از باغی دیدن كنید كه نامش دل آدم را باز می كند، باغ دلگشا ما بعد بازدید از آرامگاه سعدی، مسیر را سرازیر شدیم.
هوا دلش گرفته بود و باران بهاری می زد.ابرها هم گاه گاهی با آفتاب قایم موشك بازی می كردند. باغ دلگشا باغی است كه دوره های زیادی را دیده است.ساسانیان، صفویه، قاجار فواره های آب را كه رد می كنی به حوضی می رسی كه سایه عمارت را بر سر خود دارد باغ ایرانی سه ساختار و طراحی منحصربه‌فرد دارد:
اول در مسیر عبور جوی آب قرار دارد ، دوم اینکه با دیوارهای بلند محصور است و سوم در داخل باغ عمارت تابستانی و استخر آب قرار دارد.ساخت اولین عمارت کلاه فرنگی ایران نیز در این باغ به ثبت رسیده است این دو نخل آخر مشرف به عمارت، تداعی كننده من و همسرم بود كه كنار هم و با هم سفر می كنیم این عمارت كه روزگاری در شكوه و زیبایی بود در این سالها به شهرداری سپرده شده و گاها دچار حریق هم شده كه آسیب های جدی به عمارت رسیده است.با این حال حالت خوب می شود در بهار با نم نم باران و قدم زدن در یكی از باغ های ایرانی، در شیراز. این آخرین جایی بود كه در آن روز به آن سر زدیم و كلی خسته بودیم و پاهایمان گزگز می كرد و می بایستی منتظر اتوبوس گردشگری شیراز بمانیم تا به محل اقامت خودمان برگردیم. هوا تاریك شده بود و گرسنه هم بودیم.از رستوران ونك با آن غذاهای خوشمزه برای چند روز خیالمان راحت بود و هر شب غذایمان را تهیه می كردیم و به محل اقامتمان می رفتیم. آن شب داشتیم برنامه های فردا را چک می كردیم و روی نقشه علامتگذاری می كردیم كه صدای خوردن تگرگ به شیشه ها شنیده شد و باران سیل آسایی راه افتاد و من و همسرم به هم نگاه می كردیم كه اگر سرپناه نداشتیم چی می شد... سفر شیراز ما از فردای آن شب بارانی هنوز ادامه دارد.